Un dos grandes principios de propaganda de Joseph Goebbels, un dos grandes teóricos do nazismo era o principio da silenciación. Unha táctica que consiste en calar sobre as cuestións que son complicadas ou poñen en apuros a unha institución ou estrutura de poder e disimular as noticias que favorecen ao contrincante. E, como propuña este nazi facelo?, pois contraprogramando coa axuda de medios de comunicacións afins. Esa mesma teoría é a que está pondo en práctica a Xunta de Galicia nesta crise. E, para iso, estase valendo de varios medios, sobre todo dos grandes medios tradicionais, aínda que tres deles son os que acaparan as grandes estratexias do goberno de Alberto Núñez Feijóo e da súa secretaria xeral de Medios, Mar Sánchez Sierra; La Voz de Galicia, ABC e a TVG e RG.

Non conta cunha figura legal, o que favorece que continúe a propagación dos incendios forestais ao non poder regularizar nin definir o territorio de plantación. Unha investigación destaca que non é recomendable seguir coas políticas de actuación vixentes, xa que Galicia "cometería o risco de converterse nun territorio de monocultivo forestal de eucaliptais".

Vía @opaco. ChampiKhan é un usuario de reddit que me enche o ollo coas bandeiras que fai; as últimas, machucos da nosa bandeira con outras, que no caso das de Irán e Arabia Saudita tamén as combinou cunha pouca retranca. En www.reddit.com/r/vexillology/comments/ghjwnw/galician_mashups/

Pois nun día coma o de hoxe naceu na Coruña hai 155 anos unha das personaxes máis misteriosas do noso tempo. Dando comezo polo final, tede en conta que a súa tumba no cemiterio parisiense de Père-Lachaise é o máis visitado, so por detrás do mesmísimo Jim Morrison. Foi fillo dun fotógrafo atípico que estivo instalado na Coruña e Santiago. Por certo, a súa fotografía máis famosa é da nosa Rosalía, da que foi probablemente algo máis que un simple retratista (...) Tomou o alcume de “O Papus” e, ben cedo, comezou a coller fama...

"Faltan uns minutos e teño valor por vos, pola terra, por todos"

A traza foi deseñada por Fernando de Casas e Novoa. Na fachada cóntanse unha serie de historias que son a suma da traxectoria relixiosa, cultural e estratéxica da Catedral como institución. Un auténtico aparato de propaganda que emite mensaxes. Por exemplo: arriba está Santiago, con dous reis axeonllados ante el. Deixa claro que os monarcas hispánicos lle deben homenaxe e tributo ao Patrón. O patronazgo (e as inmensas rendas) eran cuestionadas desde fins do XVI por outros intereses en Castela e máis lugares. Máis abaixo están os discípulos, a estrela e a arca de mármore. É dicir, está a narración da gran historia que sostén todo o edificio. O fundamento de todo: o relato da viaxe, do enterramento, da descuberta. Aquí non hai fallo. Todos entendemos esta parte da mensaxe. O percal vén agora. Ao baixarmos un nivel, na base de cada unha das torres, hai representadas unhas figuras, moi destacadas, exentas, ás que a fachada lles dá unha importancia extraordinaria. Tédelas visto? (...)

O 14 de xuño os veciños da contorna de Casalonga manifestáronse en Santiago contra o proxecto de vertedoiro de Toysal. Fixeron un tramo do Camiño e remataron na Quintana. Pero a súa idea era entrar na Catedral. A cabalo. E con todo o dereito (...) O señor do Pazo do Faramello tiña o privilexio real de entrar a cabalo na catedral. A condición era portar o anel do señor e vestir o cabalo dun xeito determinado. Gonzalo Rivero de Aguilar, actual señor do pazo e tamén afectado polo vertedoiro, aceptou. Pero o tema era incrible, porque o dereito de entrar a cabalo na catedral existía, pero NUNCA se exercera desde que fora concedido, en 1815 (...) O dereito era un xeito de devolver un enorme favor: o recontratataravó de Gonzalo, Manuel Rivero de Aguilar, convertera o Faramello nun núcleo da resistencia contra os franceses.

"Como veo que muchos de vosotros tacháis al presidente de la Xunta de estar de brazos cruzados y que las cosas marchen por sí solas, me vi en la obligación de hacer este tuit mostrando las cosas importantes que hizo en estos diez años de presidencia. Abro hilo"

Proclamouse o 27 de xuño de 1931, un día antes das eleccións ás Cortes, cando activistas como Pedro Campos ou Alonso Ríos declararon que a solución para os problemas de Galiza non pasaba por integrarse nunha República Española senón por optar pola creación da I República Galega. A declaración do Estado Galego veu propiciada por un ambiente de malestar xerado polo caciquismo imperante e mais pola paralización das obras do ferrocarril, deixando sen traballo a 12.000 obreiros.